سفارش تبلیغ
صبا ویژن
هر دوستی ای که طمعْ پدیدش آرد، نومیدی ازمیانش می بَرَد . [امام علی علیه السلام]

شائولین

معبد
شائولین، مهد پرورش هنرهای رزمی قدیمی چینی، واقع در ایالت هونان، اکنون
بیش از هزار و پانصد سال است که ناظر اجرای تمرینات هنرهای رزمی است چه
بدون سلاح و چه با سلاحهایی نظیر باتوم، خنجر، شمشیر و… امروز بدست آوردن
شجره‌نامه محرمانه بزرگانی که موفق به فراگیری سبک شائولین شده بودند،
بعید به نظر می‌رسد. در مجموع علائم و نشانه‌هایی که از تاریخ به دست ما
رسیده، که گاهاً امکان دارد افسانه باشند. به ما این امکان را می‌دهند که
از بین آنها، یک جمع‌بندی کلی داشته باشیم.
قرن
پنجم، زمان پیدایش معبد، دو استادی که نامهایشان بدست ما رسیده؛ استاد
کوآن‌سووی و هانگ جی چان هستند که در مبارزه بدون سلاح از نام‌آوران عصر
خود بوده‌اند و این هنر را به راهبان معبد آموزش می‌دادند. سپس با مهارت
یکی از راهبه‌های هندی تبار به نام پاتویو، تمامی نگهبانان معبد نیز آموزش
دیدند.
بعدها
با کمک هویی کوآنگ و تسانگ چائو، پاتویو توانست فعالیت‌های کوآن و هانگ را
دنبال کند و بسط دهد. استاد هویی یکی از متخصصان فنون مبارزه و استاد
تسانگ یکی از فن‌آوران بوکس زمان خود شدند.
این
چنین بود که در قرن ششم، وقتی بود که هیدارمای معروف (که او نیز هندی تبار
بود)، وارد معبد شائولین شد، از قبل شهرت روشهای هنرهای رزمی او به گوش
همگان رسیده بود. استاد هیدارما به راهبان روش جدیدی آموخت که در عین این
که مبارزه می‌کنند، سلامتی خود را نیز به بهترین شکل ممکن حفظ کنند و آن
را به خطر نیندازند ولی این روش خیلی واقعی به نظر نمی‌رسید. پس از آن
استاد گسترش دادن تکنیک‌های ویژه مبارزه و خصوصاً استفاده از باتوم را از
سر گرفت.
ما
منتظر رسیدن قرن شانزدهم می‌شویم تا پدیده تسویی یوآن، از راه برسد. او
خیلی زود متد جدیدی از مبارزه ارائه داد که ترکیبی از 72 حرکت بود، پس از
آن به کمک اساتیدی چون پی-یو-فانگ و لی چانگ، تسویی یوآن توانست ورزش بوکس
را در 5 فرم متفاوت و ترکیبی از 170 تکنیک ابداع کند.
این
پنج سبک عبارت بودند از: بوکس اژدها، بوکس ببر، بوکس درنا، بوکس مار و
بوکس پلنگ. پس از این دوره، جهشی داریم به قرن 18. سال 1736. زمانی که
معبد قربانی آتش‌سوزی شد که توسط سپاهیان امپراطور افروخته شده بود. این
یک کشتار دسته جمعی واقعی بود برای راهبانی که هیچ راه گریزی نداشتند. 
 تمامی
به جا مانده‌ها را نیز، اعدام کردند و از این بین فقط 5 نفر جان سالم بدر
برده، فرار کردند. این افسانه است یا واقعیت؟ کسی نمی‌داند افسانه‌های
عامیانه این طور می‌گوید که این 5 نفر بعدها، خالق پنج سبک بزرگ کونگ فو
شدند. این پنج استاد بزرگ ایالت هونان را ترک کرده و به جنوب کشور، ایالت
فوکیان پناهنده شدند. نامهایشان را عوض کرده و هر یک سبک ویژه خود را در
کونگ فو بنا به دانسته‌هایی که در معبد شائولین آموخته بودند، پدید
آوردند. لی‌هی کی سبک لی- گار- کوآن را پدید آورد، مو چائوهینگ سبک مو-
گار- کوآن، تسی تو چونگ سبک چوی- گار کوآن، لیو تا – هونگ سبک لیو- گار-
کوآن و هونگ هی کوآنگ سبک گار- کوآن را پدید آوردند.
 سبک
هونگ، یعنی هانگ گار، مهمترین سبک قدیمی شائولین است که بر جای مانده است.
و بالاخره در قرون 19 و 20، کونگ فو توسط شخصی ممتاز و معروف به نام هوآنگ
فی، هونگ (متولد 1847 متوفی 1924)، معرفی شد. او که نزد پدرش هوآنگ چی
اینگ (او نیز نزد لوآ- تسی، یکی از ده ببر شائولین در جنوب)، پرورش یافته
بود، فی – هونگ زندگی درخشانی را پشت سر گذاشت او شاهکارهایش را در ادبیات
چین و در دنیای سینما به جای گذاشته است.
همچنین
هر آنچه امروز، جکی‌چان و جت‌لی روی پرده‌های سینما از خود نشان می‌دهند،
حرکات و ژست‌های افسانه‌ای هوآنگ فی- هونگ است، مردی که خالق فنی بود که
«ضربه‌ای برگرفته از روح ماده» معنی می‌داد.




علی ::: پنج شنبه 87/2/12::: ساعت 10:56 عصر

هنرهای رزمی شائولین بعد از سلسله (چینگ) با امپراطوری (یونگ جنگ)
سیر نزولی پیدا کرد. آن زمان این نگرانی وجود داشت که تمرینات شائولین
ووشو سبب آشوب در مردم (هان) شود و بر روی استحکام حکومت اثر منفی گذارد.
به همین علت، حکمرانان (منچو) تمرین با انواع سلاحها را ممنوع کردند.
سیاست جابرانه حکام چین باعث افت و رکود تمرینات هنرهای رزمی شد و راهبان
به اجبار سلاحها را کنار گذاشتند. البته وقتی که شب فرا می رسید و همه جا
در سکوت و آرامش فرومی رفت با خمره ها و کوزه های دهان گشاد که پر از غله،
شن و خرده آهن بودند، همچنین کیسه های شنی را کنار هم در سالن هزار (بودا)
گذاشته و به تمرین کونگ فو می پرداختند. با راهنمایی راهبان استاد، راهبان
جوان مشغول تمرین کنترل تنفس می شدند و نفسشان را در ناحیه شکم حبس می
کردند. آنها با این تمرین، نفس خود را به کنترل در می آوردند و یا به کیسه
های شنی، خمره های پر از غله یا خرده آهن ضربه می زدند.

در اوایل سلسله
(وی) شمالی (286-534) راهبان شائولین نظریه دائوئیست را با تمرینات خود
آمیخته و اکسیرهایی را می ساختند. راهبان روی نظریه (جینگ لو یا خط سیر
انرژی) در طب باستانی چین تحقیق کردند و دریافتند که بدن انسان دارای شبکه
هایی است؛ آنگاه آنها را شناسایی کردند و شبکه های اصلی و فرعی را که
انرژی حیاتی در سرتاسر آنها به گردش می پردازند، شناختند و این دانش را با
فنون تنفسی و هنرهای هفتاد و دو گانه سری شائولین آمیخته بدین ترتیب،
بهترین کونگ فوی شائولین را پایه ریزی کرده و مراقب بودند که این فنون
تکمیلی به خارج از معبد راه پیدا نکند و در اختیار بیگانگان و سود جویان
قرار نگیرد.

این فنون شامل 36 تمرین درونی و 36 تمرین بیرونی می شود و
ترکیبی از تمرینات نرم، تمرینات سخت، تمرینات احیای حس جوانی، راه رفتن و
مبارزه کردن روی تیرهای چوبی است که در داخل زمین فرو می کنند. همچنین
ضربه زدن به نقاط طب سوزنی دشمن (نقطه های حساس بدن) برای فلج کردن او با
دست خالی صورت می گیرد. تمرینات کنترل تنفس در بوکس شائولین به دو نوع نرم
و سخت یا درونی و بیرونی صورت می پذیرد. تمرینات کنترل تنفس درونی به
منظور فاتح شدن بر دشمن، حفظ تناسب و سلامتی و پرورش اخلاق معنوی با تنظیم
(نیروی چی؛ چی درونی) صورت می گیرد. به عنوان مثال روش (یی جی چان)
ایستادن روی یک انگشت را شامل می شود. کسی که در این حرکات مهارت داشته
باشد می تواند با زدن یک ضربه انگشت، دشمن را بکشد. تمرینات تنفس بیرونی
روی هدایت جریان (چی درونی) تاکید فراوان دارد. وقتی این جریان روی یک
قسمت معینی از بدن متمرکز می شود، آن قسمت قدرت خارق العاده ای می یابد.
اما هنوز برای مردم عادی، باور نکردنی است. آرام ایستادن و با یک نیزه
فلزی به شکم ضربه زدن بدون اینکه حتی شخص چشم به هم بزند، یا بلوک 50 کیلو
گرمی روی بدن گذاشتن و یک تکه آهن گداخته را که تازه از کوره خارج
شده
را با دهان لمس کردن، گوشه هایی از تسلط بر انرژی (چی) هستند که راهبان
آنها را انجام می دهند. (سنگ جو) در تمرینات فرم، ماهر بود و اولین استاد
کنترل تنفس محسوب می شد و (هونگ ون) راهب اعظم معبد شائولین در زمان سلطنت
امپراطور (دوانگ جونگ)(1276-1278) از سلسله سونگ با وجود سالخوردگی  قادر
بود یک وزنه 50 کیلو گرمی را روی سرش نگه دارد. راهب (هوی جو)، در سلسله
یوان و راهب (شینگ جینگ) در سلسله مینگ قادر بودند از فاصله چند متری بر
حریف پیروز شوند و یا دشمن را در چند متری با آن طرف تر پرتاب کنند.
امروزه نیز در معبد شائولین مهارت در هنرهای رزمی زنده و پابرجاست. هر
راهب در یک یا دو شیوه کنترل تنفس، آموزش بوکس و تمرینات انواع سلاحها
مهارت پیدا می کند. آنها عقیده دارند که بوکس و تمرین سلاحها بدون آموزش
تمرینات کنترل تنفس فایده ندارد. یک ضرب المثل قدیمی است که می گوید:(ضربه
بدون کنترل تنفسی هیچ فایده ندارد)، زیرا به زبان ساده می توان گفت، اجرای
حرکات بدون تنفس مثل موسیقی بدون آهنگ است. یعنی تنفس به منزله آهنگ و
کنترل کننده حرکات است.




علی ::: پنج شنبه 87/2/12::: ساعت 10:55 عصر

درجات فنی این سبک بصورت شالبند میباشد . ترتیب درجات را نیز میگویم:

1.شالبند سفید

2.شالبند زرد

3.شالبند نارنجی

4.شالبند سبز

5.شالبند آبی

6.شالبند بنفش

7.شالبند قهوه ای

8.شالبند قرمز

9.شالبند مشکی

10.شالبند مشکی_دان یک

و...

18.شالبند مشکی_دان نه






علی ::: پنج شنبه 87/2/12::: ساعت 10:54 عصر

مربیان و اساتید لوهان چوان لباسشان کاملا نارنجی و یا کاملا مشکی است .

و اما لباس هنر جویان بدین شکل است که پیراهن آن نارنجی یا (زرد) بوده و شلوار آن سیاه باشد.

ضمنا
این لباسها به گونه ای هستند که از مچ شلوار تا زیر زانو با بند بسته
میشود و همچنین از مچ دست تا زیر آرنج با بند بصورت زربدری بسته میشود اما
هنرجویان عزیز میتواند برای راحتی انجام تمرینات خویش در کلاس از بند
استفاده ننمایند.

 اما
بنظر بنده اگر استفاده نمایند بهتر است علتشم میگم چون در حین تمرین کنار
مچ دستها و پاها بسته میباشد لذا این کار باعث جلوگیری از هدر رفتن حرارت
بدن شده و ماهیچه ها همچنین مفاصل و تاندونها آمادگی و گرمای خود را در
طول تمرین حفظ کرده همچنین میزان احساس خستگی به علت آماده بودن بدن به
حداقل میرسد در نتیجه با این اوصاف تمرین مداومت بیشتر داشته و در زمان
کوتاه نیز نتیجه بهتر گرفته خواهد شد .





علی ::: پنج شنبه 87/2/12::: ساعت 10:53 عصر

>> بازدیدهای وبلاگ <<
بازدید امروز: 1


بازدید دیروز: 5


کل بازدید :13026
 
 >>اوقات شرعی <<
 
>> درباره خودم<<
 
>>اشتراک در خبرنامه<<
 
 
>>طراح قالب<<